Amasya’dan gelmişti. İstanbul Üniversitesi tarih bölümünde okuyordu. Üniversitenin sembolü haline gelmiş giriş kapısını hayranlıkla seyreder ve bu eseri kimin yaptırdığını merak ederdi.

İstanbul’a geldiğinden beri vakti olduğunda da semt semt dolaşır, özellikle tarihi camileri gezerdi.

Yolu bu sefer Altunizade’ye düşmüştü. Semtin süsü olan İsmail Zühdü Paşa Camii’ne girdi. Kitabesi dikkatini çekmişti.

Orada, camiyi yaptın İsmail Zühdü Paşa’nın: Yavuz Sultan Selim’in Amasya’daki sancak beyliği görevinde tanıyıp padişah olunca İstanbul’a getirdiği meşhur âlim İbrahim Tennûri’nin altıncı göbekten torunu olduğu yazıyordu. Kendisi de Amasyalı olunca Paşa’yı daha yakından tanıma ihtiyacı hissetti. İnternette gerekli bilgilere ulaşmıştı:

19 yy. İstanbulu’nun ünlü isimlerinden biriydi. Altunizade semti ismini ondan almıştı. Babası altın işiyle uğraştığı için lakabının Altunizade olmasından tutun da, becerikliliğiyle Padişah 2. Mahmud’un dikkatini çekip onun tavsiyesiyle mücahitliğine yöneldiğini... Bugün Galatasaray Lisesi olan Mekteb-i Sultani’nin inşaatından başlayıp Dolmabahçe Sarayı, Beykoz Köşkleri, Küçüksu Kastı, Taşkışla, Zeytinburnu Fişek Dökümhanesi, Paşabahçe Şişe, Mum ve Kâğıt Fabrikası, Beykoz Tabakhanesi gibi İstanbul’un bir çok büyük binasının müteahhitliğini yaptığını ve en önemlisi toplumuna karşı büyük sorumluluk duygusuna sahip bir bir hayırsever olduğunu ilgiyle okudu.

Oda bir vakıf sahibiydi. Hicri 1301 ( Miladi 1885 ) yılında kurmuştu vakfını. Altunizade ve çevresindeki kendine ait tarla, çayır ve koruluğu çevreyi güzelleştirmesi ve insanların güzelliklerinden yararlanması adına orman olarak vakfetmiş bir insandı. Vakfın şartnamesinden ayrıca bu ormanın korunmasıyla ilgili önlemler de bulunuyordu.Ve bir sürpriz bilgiyle de karşılaştı: Zamanında harbiye Nezareti olarak yapılan ve ana kapısına hayranı olduğu okulu da onun eseriydi. Demek okuduğu üniversitenin o şahane binasının müteahhiti de oydu. “ Adam oldun mu böyle olacaksın! “ dedi, hemşehrisiyle gurur duyarak...