İlk mektep talebeleri tenefüsteydi. Başmuallim iki yardımcısıyla birlikte odaya geldiğinde, masaya önceden bırakılmış bir tabak kirazı görüp gülümsedi:

-Çocukların mesajını aldınız mı? Hani Fatma Hanım Sultan Vakfı biri kiraz vaktinde (ilkbahar), biri üzüm vaktinde (sonbahar) olmak üzere, yılda iki defa talebeleri pikniğe götürürdü ya. Keratalar onu haber veriyorlar.

-Her bayram 40 talebeye ve bizlere de çeşitli üst baş ve eşya gönderirdi ama…

-Telaş etmeyin bence. Daha bayrama bir hafta var. Hem adeti üzere bu kış da bin okka kömürümüzü göndermediler mi?

Yaklaşan faytonun çıkardığı ahenkli ses konuşmaları böldü. Talebeler kuşlar gibi cıvıldayarak etrafını sardılar faytonun. Gelen, Fatma Sultan Vakfı’nın talebe ve hocalarına gönderdiği bayramlık elbise ve diğer hediye paketleriydi. Hediyeler büyük bir sevinçle dağıtılırken, bir görevli başmuallimle içeride görüşüyordu:

-Hocam, vakıftan size 12 bin akçe gönderdiler. Bunun yarısı ile mevlüd okutulması, diğer yarısı ile de aşure yapılıp mahalleye dağıtılması arzu ediliyor.

-Allah razı olsun.

-Ayrıca, kiraz meyveye durdu, piknik vaktimiz geldi; yine pikniğe davet ediyorlar. Talebeler bu piknik haberiyle hepten uçmuşlardı… 4. Murad devrinin önemli devlet adamlarından ve aynı zamanda kızı Kaya Sultan ile evli Melek Ahmed Paşa’nın kızıydı Fatma Hanım Sultan. Minik ve masum çocukların, talebelerin gönüllerini almak ve onlara ikramda bulunmaktan öyle mutlu oluyordu ki… Kendisinden sonra da bu işlerin hep böyle devam etmesini çok istediydi. Bu hizmetleri ise her yıl aksatmadan, ancak bir vakıfla sürdürebileceğine inanmıştı. Öyle ya insan ömrü sınırlı, vakıf ise ilelebetti… İstanbul Fatih’te kurduğu bu vakıf, ilk mektep talebelerini her yıl iki defa pikniğe götürmekle kimbilir kaç çocuğum gönlünü kazandı?..